Fragment książki "Żywot św. Józefa" (str. 275)

Jezus w warsztacie Józefa

„Boży Chłopiec wzrósł już w latach na tyle, że mógł przysłużyć się świętemu Józefowi. Sam udał się do przybranego ojca, aby pomagać mu w pracy i dodawać mu otuchy swoim miłym towarzystwem. Szczęśliwy Józef nie sądził, że Boży Syn zechce uniżyć się tak bardzo, by podjąć się podobnie nędznego fachu. Przeto, kiedy Jezus mu powiedział o chęci pomocy, Święty zdziwił się i odrzekł, że nigdy Mu na nią nie zezwoli, o ile nie otrzyma zlecenia od Boskiego Ojca. Zwróciwszy się do Jezusa, rzekł: Jakże Ty, Przedwieczna Mądrości, chcesz aż tak się uniżać? I jak Twój sługa mógłby zezwolić, iżbyś Ty podejmował się pracy, skoro jesteś tak delikatny i powinieneś nieustannie omawiać z Twoim Boskim Ojcem najważniejszą sprawę zbawienia ludzkiego? Jakże będę mógł patrzeć na Twój trud w takim poniżeniu? Jezus jednak uspokajał go, mówiąc, iż taka właśnie jest wola Jego Ojca Niebieskiego, że przyszedł na świat po to, aby służyć, a nie po to, aby Jemu służono, oraz że ma nauczać wzgardy wobec światowej pychy i blichtru. Nasz Józef poddał się woli Boskiego Ojca i więcej nie upierał się przy swoim, zwróciwszy myśl ku szczęściu: będzie miał przy sobie w swoim małym warsztacie ukochanego Jezusa; toteż rozradował się, nazywając siebie szczęśliwcem”.