Rozważania na 3.04.2020

CUDA EUCHARYSTYCZNE

 „MILCZĄCY” BÓG, KTÓRY CHCE NAM COŚ POWIEDZIEĆ

 część 1

Nie spodziewajmy się, że Jezus, który jest obecny prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie w Hostii Świętej przemówi do nas, w taki sposób jak my się ze sobą porozumiewamy – nagle wydobywając z siebie, z Chleba Życia –zaskakujący nas – donośny głos. Może zdarzały się gdzieś cuda Eucharystyczne przybierające taką formę, ale w codzienności jest to niemożliwe. Przecież Żywy Bóg przybrał postacie Chleba i Wina, a rzeczy ze swej natury  milczą i nic nie powiedzą nam, zdrowym psychicznie – i ten fakt o jakże jest wymowny dla wybrania przez Boga takiej postaci swojej Obecności. Spróbujmy jednak zrozumieć sposób naszego Pana, dlaczego tak uczynił? Prośmy o potrzebne w tym celu światło Ducha Świętego. Pytamy więc:

Dlaczego Bóg przybrał tak zwyczajne postacie chleba i wina i to tylko postacie rzeczy?

Chleb i wino są  nam potrzebne w codzienności i szanujemy je, gorszymy się, gdy ktoś marnotrawi chleb, wyrzuca go i depcze, ale niestety, zaliczamy jednak i chleb i wino tylko do kategorii rzeczy a nie do – wyżej stojących w hierarchii godności – istot żyjących. Dlaczego Bóg tak uczynił, przybierając postać chleba i wina?

Przez ten fakt, od razu jawi nam się  pokora i uniżenie Boga. Bóg stał się po prostu rzeczą – o jak  dobrze ten fakt koreluje z wypowiedzią Jezusa: 

„Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. (Mt 11, 29)

I także zapowiedziane przez proroka Izajasza Jego posłannictwo – Sługi Pańskiego: „I rzekł mi: «Ty jesteś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię»”. (Iz 49, 3)

 „A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi»”. ( Iz 49, 6)

A święty Paweł w Liście do Filipian napisał:

 „On to, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię”. (Flp 2, 6-9)

Nikt nie chciałby być potraktowany jako rzecz. Jeśli jednak  komuś się zdarzyło – w jego subiektywnym odczuciu – tak, że został potraktowany  jako „rzecz”, to ile wylał z tego powodu łez, litując się nad samym sobą. Płakały figurki, obrazy – najczęściej Matka Boża (tu dygresja: Maryja pokazała nam przez to, też coś, czego Bóg sam nam nie chciał pokazać. Przez Matkę Bożą można było pokazać ludziom cierpienie Jej Syna, który nie lituje się jednak nad sobą tak jak my to czynimy) a jeśli  kiedykolwiek się to zdarzyło w odniesieniu do Eucharystii to była to osobliwa rzadkość i na pewno ten Bóg nie płakał, z powodu tego, że litował się nad sobą. Bóg nie lituje się nad sobą i chce nas z tej „emocjonalnej pułapki” uwolnić.  Przypominamy sobie także słowa Jezusa, zawarte w Piśmie Świętym, skierowane do płaczących niewiast z Jerozolimy w czasie  drogi krzyżowej Jezusa:

 „Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: «Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! ”. (Łk 23, 28)

 Jezus zna wnętrze człowieka i jego myśli:

 „On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!» Podniósł się i stanął”. (Łk 6, 8)

„Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu myśli te nurtują w waszych sercach?”. (Mk 2, 8)

Jezus wie, że grzechem głównym – i to na pierwszym miejscu wymienianym w katalogu grzechów głównych – jest pycha, a pokora innej osoby jest najlepszym lekarstwem na naszą pychę. TAKIEGO ŚWIADECTWA POKORY JEZUSOWEJ JAKĄ JEST JEGO OBECNOŚĆ EUCHARYSTYCZNA, NIE ZNAJDZIEMY NIGDZIE. UJAWNIA ONA NASZĄ PYCHĘ I LECZY JĄ, CHOĆBY PRZEZ CHĘĆ UPODOBNIENIA SIĘ DO OSOBY POKORNEJ BO JEST W NAS WPISANE W SERCE, PRZEZ BOGA, PRAGNIENIE CZYNIENIA DOBRA I UWOLNIENIA SIĘ OD ZŁA.