Wspólnoty

Pobratymstwo

Apostolat. Ten ruch modlitewny został powołany do życia 31.05.1993 roku, dokładnie w Święto Nawiedzenia, jako odpowiedź na orędzia Królowej Pokoju, tj. na Jej wezwanie głoszące, że modlitwą i postem możemy powstrzymać wojny i każde inne zło! Pierwsze Wspólnoty zostały założone w BiH i w USA, a potem w Chorwacji. Jak dotąd Wspólnota liczy ponad 8 000 członków, z 11 krajów. Każdy z członków Wspólnoty zobowiązuje się do codziennej modlitwy drugą Tajemnicą radosną  „Nawiedzenie św. Elżbiety” za swojego modlitewnego pobratymca.

Apostolat, realizuje się poprzez duchową krucjatę modlitwy, postu i innych rodzajów pobożności. Pragniemy poprzez modlitwę i świadectwo własnego życia „przynosić” Jezusa  wielu tak bardzo strapionym sercom ludzkim oraz docierać z Dobrą Nowiną w najbardziej mroczne rejony tego świata. Pragniemy uczynić wszystko co w naszej mocy, aby na podobieństwo Elżbiety i oni rozpoznali w Maryi Matkę swego Boga. Oczywiście, dla spełnienia tego wielkiego posłannictwa, potrzeba samemu wieść życie prawdziwie chrześcijańskie, pogłębione duchowo.

Spotkania. Będąc świadomymi własnej niedoskonałości, zainicjowaliśmy dla wszystkich grup modlitewnych tzw. czwartkowe spotkania, na które składają się:

-          wspólna modlitwa i rozważania sercem słów ostatniego orędzia Maryi, aby właściwie móc rozpoznać w jaki sposób możemy na nie odpowiedzieć naszym codziennym życiem, zarówno indywidualnie jak i w wymiarze  wspólnoty,

-          po godzinnym spotkaniu proponujemy modlitwę Różańcową w kościele i rozważanie tajemnic, aby coraz głębiej poznawać życie Jezusa i Maryi i starać się ich naśladować w swoim życiu,

-          uczestnictwo w Eucharystii, oraz adoracja Boga w Najświętszym Sakramencie Ołtarza.

Setki osób mogą zaświadczyć, że ta droga prowadzi do duchowego wzrastania, gdyż jest ono wspomagane modlitwą, opieką i wstawiennictwem Maryi Matki. Cotygodniowe spotkania oraz codzienna modlitwa drugą Tajemnicą Radosną za swojego modlitewnego pobratymca, przez wszystkie te lata pomogły nam otworzyć swoje serca na wielu zagubionych, zrozpaczonych i umęczonych życiem ludzi, którzy codziennie zwracają się do nas z prośbą o modlitwę w ich intencjach. I zaiste nie ma nic piękniejszego nad uczucie spełnienia jakie człowiek odczuwa w sercu, z jednej strony z powodu zaufania jakim obdarzają cię bliźni powierzający swój ból, a z drugiej strony ze względu na wdzięczność dla Pana Boga za to, że pozwala ci stawać przed Nim, i na podobieństwo Abrahama modlić się do Niego za innych!

Intencje. Aby pozostawać w zjednoczeniu w tym Apostolacie, bez względu na odległość jaka nas dzieli, postanowiliśmy do każdego orędzia Maryi dołączyć określoną intencję modlitewną, aby móc z dnia na dzień wzrastać poprzez słowo, którym Bóg nas nawiedza, za Jej pośrednictwem! Również w ciągu roku, w określonym czasie, a więc podczas Adwentu, Wielkiego Postu, w maju i październiku modlimy się we wspólnych  intencjach oraz przeprowadzamy tematyczne katechezy, aby wzrastać w wierze zarówno pod względem duchowym jak  też intelektualnym.

W Szirokim Brijegu wydawany jest biuletyn  „Pozvani ljubiti” (Wezwani do miłości), w którym publikujemy informacje, świadectwa, zdjęcia, w celu przedstawienia innym, czym jest nasza Wspólnota i jakim celom służy. Każdy z członków Wspólnoty ma możliwość wypowiedzenia się na łamach biuletynu w takiej formie, jaką uzna za stosowną.

Zjazdy. Od samego początku istnienia, każdego roku organizujemy w Szirokim Brijegu i Medziugorju Zgromadzenie Modlitewnego Pobratymstwa „Nawiedzenie”, które ma miejsce najczęściej w weekend przed, lub tuż po Święcie Nawiedzenia. Z tej okazji zbierają się przedstawiciele wszystkich narodowych Wspólnot (oczywiście w miarę swoich możliwości) na dwudniowym czuwaniu modlitewnym. Wspólnota jest otwarta na każdego, kto potrzebuje naszych modlitw, miłości i miłosierdzia. Jeśli chcecie żyć według orędzi Maryi i czynić „wszystko cokolwiek Jej Syn wam powie”, jeśli pragniecie być zwiastunami nowej nadziei, miłości i pokoju, przyłączcie się do naszej Wspólnoty, bowiem:  „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało” Łk 10, 2.